Een burn-out, opgebrand zijn, oftewel ik kon mijn werk niet meer aan. Mijn lichaam gaf steeds meer signalen af en de emoties werden onbedwingbaar.

Mijn innerlijke kompas deed het niet meer omdat ik het contact met mijn innerlijke behoefte kwijt was, een mooie definitie van burn-out, je kunt dan de drukte op je werk geen richting meer geven. Hoge werkdruk en grote verantwoordelijkheidsgevoel waren naast mijn basishouding, eerst doen dan voelen, mijn valkuilen.

Ik wist dat ik er alleen met een periode ziektewet niet kon komen, ik moest ook met mezelf aan de gang omdat de kans op herhaling anders enorm is. Ik ben van het type, niet zeuren maar doen, dus dat was wel een behoorlijke hobbel. Maar met haptotherapie heb ik de juiste keuze gemaakt. Ik heb middels oefeningen geleerd naar mijn gevoel te luisteren, ruimte te zoeken, alvorens te handelen. Dit gaf al vrij snel het effect van rust in mijn hoofd, ik kon helderder denken en praatte ook niet meer zo gejaagd.

Het werd me duidelijk dat het ook eigenlijk wel goed voelt om me te laten leiden in plaats van steeds zelf de eerste stap te zetten. Ik kreeg inzicht in wat ik prettig vind en waar uiteindelijk ook mijn grenzen liggen. Ik heb geleerd naar mezelf te luisteren en daardoor te handelen naar wat ik echt wil. Wat een belangrijk aandachtspunt blijft is dat ik rust moet blijven zoeken in de hectiek van het werk. Mijn werk zal altijd hectisch blijven maar ik heb er wel vertrouwen dat ik me zogezegd niet meer gek laat maken.