Na een zoveelste rusteloze nacht én aansluitende dag vol gepieker, over onder andere die rusteloze nacht, besloot ik een mail te sturen naar Charlotte. Mogelijk kon zij me handvaten bieden, om meer te ontspannen en een vicieuze cirkel van verkramping te doorbreken?
Ik hoopte in eerste instantie op een pasklaar advies, liefst strak samengevat op een A4’tje met dingen die ik concreet kon doen ter verbetering en verandering. Het zou perfect passen bij mijn doelgerichtheid en voorkeur tot controle.
Er kwam geen pasklaar advies, ook waren er geen afbakende tips. Wel sessies waarbij eenvoud centraal stond. Het waren die momenten, waarbij ik ervoer hoe ik geneigd ben om me direct op resultaten en duidelijkheid te richten. Hoe ik snel begin te controleren of die gewenste resultaten en duidelijkheid al in zicht zijn en hoe ik daarmee simpele dingen soms onnodig moeilijk maak en forceer, waardoor mijn streven het gewenste resultaat juist in de weg zit.
Door te ervaren hoe het is om iets vaker niets te doen, niets te analyseren, niets te moeten, te controleren, te willen of na te streven, merkte ik hoe er een beetje ruimte kan ontstaan. Ruimte voor ontspanning, voor vertrouwen, of gewoon ruimte, omdat dat goed voelt.
Rationeel een vrijwel onhaalbaar uitgangspunt, want hoe voorkom je dat je ontspanning eveneens als doel en duidelijkheid gaat nastreven? Hoe voorkom dat je gaat nadenken óver de mate van ruimte en hoe dit dan voelt?
Precies daar hielp en helpt het mij door mijn aandacht te (leren) richten op iets anders dan logica en ratio. De sessies bij Charlotte gaven me hierin inzicht en richting.
Bovenstaande is wat mij betreft geen kunstje. Eerder een soort uitnodiging tot mildheid en loslaten. Ook van het idee dat het leven zich laat vangen in resultaten of is te controleren middels een checklist
Ik heb besloten die uitnodiging aan te nemen en mijn kennismaking met Charlotte en haptonomie hebben daaraan zeker bijgedragen.